O ile mogę narzekać na niewielką różnorodność potencjalnych produktów śniadaniowych, to obiady można tutaj zjeść przepyszne. Z reguły zamawia się kilka różnych dań, a następnie spożywa się je wspólnie, siedząc w koło i dzieląc się po równo zamówionymi potrawami. Zauważyłam też, że jedzenie jest dla Chińczyków czymś więcej niż tylko zapewnieniem podstawowej potrzeby fizjologicznej. To swoisty rytuał. W dodatku w odróżnieniu od Europejczyków, Chińczycy używają do jedzenia pałeczek co w zdecydowany sposób wydłuża czas posiłku, a więc w konsekwencji jego celebrację.
Z reguły, podczas jedzenia Chińczycy nie przestrzegają też reguł savoir-vivre. Jednak w ich przypadku nie oznacza to braku kultury, a wręcz przeciwnie jest oznaką tego, że posiłek smakuje. Nie powinno się też zjeść wszystkiego z talerza, gdyż w ich mniemaniu oznacza to, że posiłek był za mały. Ucztę można z kolei rozpocząć w momencie gdy na stole znajdują się trzy potrawy. Gdy wybraliśmy się do dużo droższej restauracji, dania były przystrojone kwiatami. Do stolika obok kelner przyniósł jednej z klientek, żywą rybę, aby ta określiła czy jest tym wyborem usatysfakcjonowana.
Nikt nie może też narzekać w Chinach na brak różnorodności, gdyż można tutaj delektować się wszystkim od psów po węże. Nie sposób nie zacytować w tym momencie mojej chińskiej koleżanki z programu. "Gdy widzę jakieś zwierzę zastanawiam się czy kiedyś już je jadłam. Jeśli odpowiedź brzmi nie, następnym dylematem jaki pojawia się w mojej głowie jest to w jaki sposób mogę je przyrządzić aby móc je zjeść."
Oprócz tradycyjnych knajp i restauracji należy też wspomnieć o istnieniu wszechobecnych marketów i straganów ulicznych, na których można się najeść za naprawdę nieduże pieniądze. Oczywiście cena jest wprost proporcjonalna do ryzyka, aczkolwiek nam udało się znaleźć bezpieczne miejsce, budkę pod naszym domem. "Dżiro bula" czyli potrawka z kurczaka za 2,60 PLN stała się wręcz kultowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz